بسم الله الرحمن الرحیم
وقت نماز وقت میقات است. چطور حضرت موسى رفت به میقات و در آن میقات با خدا صحبت کرد و خدا با او صحبت کرد و آدابى داشت، میقاتى بود، یعنى یک وقت گذاشتنى بود که برود در محضر خدا و با خدا مناجات بکند.
میقات یعنى آن موعد و آن وقت معین که قرار گذاشته می شود که در آن موقع دو موجود با هم برخورد بکنند و صحبتهایشان را بکنند.
وقت نماز میقاتى است بین خدا و بنده. پنج وقت نماز، پنج میقات است. آن میقاتى که در قرآن می فرماید حضرت موسى داشت و به میقات رفت و با خدا مناجات را شروع کرد، آن را به نظر بیاورید! هر وقت نماز براى من و شما میقاتى است بین ما و خدا، یک وعده گاهى است که بین ما و خدا، وقت معینى است که وعده گذاشته شده است که ما در محضر خدا حاضر باشیم و به مناجات بپردازیم. میقات است، خوب توجه کنید!
فرض کنید ظهر می شود فورى برود با عجله مثلاً یک وضو بگیرد، حواس و فکرش این در و آن در باشد و پراکنده و هیچ نداند چه کار می کند؟! اینجور به میقات آمدن هیچ نمی شود اسمى بر آن گذاشت! انسان هیچ نمی داند چه کار می کند!
وقتی که توجه دارد میقات است، وقتى که موقع وضو گرفتن می شود، اوضاعش عوض می شود، افکارش عوض می شود. در صحبتهایم شنیده ای که در روایت آمده، آن عایشه گفته است که رسول الله صلوات الله علیه وآله ما را، یعنى عیالاتش را مىدید و صحبت می کرد ولى وقت نماز که می شد، وقتى ما را می دید، کاَنّه ما را نمی شناسد! یعنى آنچنان مجذوب آن میقات و آداب و حدود [می شد]! آن میقات به جانب حق بود که، عیالش می گفت وقت نماز که می شد وقتى ما را می دید کانّه ما را ندیده است، اصلاً ما را نمی شناسد، اینجور بود.
وقت نماز که می شود، وقت وضو که می شود، خودتان را خوب جمع کنید که به میقات می روید. وعده گاه است، میقاتى است بین شما و خدا. خودتان را جمع بکنید و با حضور وضو را بگیرید، در وضو آن دعاها را بخوانید. بدانید کجا ایستاده اید، میقات است.
از اوَل در خلقت این در نظر گرفته شده است که این ساعت قرار است شما با خدا صحبت بکنید. خدا منتظر این است که شما چه آوردید، میقات است، کلمه «میقات» را فراموش نکنید.
