مهدی شجاعی

بسم الله الرحمن الرحیم

نور و حقیقت امام حسن عسکری علیه السلام مانند انوار سایر حضرات #اولیاء و #ائمه و #حقایق_نوری آنها نمی شود با این گفتن ها و فکر کردن ها رسید که چیست ؟

من فقط جمله ای می گویم انشاالله شما از اهل توسل هستید ، در توسل های تان یک مقدار تذکر و معرفتتان بیشتر باشد . این وجود مقدس تجلی همان نور اول است در مقام خلقت ؛ تجلی آن نور اول است در این جلوه ؛ نور رسول الله تجلی نور حق است ؛ اینها (حضرات معصومین) #تجلیاتنورمحمدی و حقیقت محمدیه صلی الله علیه و آله و سلّم هستند .

امام حسن عسکری علیه السلام یک نور است و بقیه همه انوار هستند ، همه نور واحدند در تجلیات مختلف ؛ اما اینجا امتیازی هم هست و آن اینکه نور خاتم ولایت مطلقه ، نور بقیه الله صلوات الله علیه ، وسیله قریبش یا مبداء قریبش یا منشاء قریب و نزدیکش این وجود مقدس است ؛ فلذا سرّ عجیبی در این وجود مقدس هست . نمی دانم شما شنیده اید یا نه ، آن حضرت زیاد محتجب هم بود ، …

از بیانات آیت الله #محمد_شجاعی (ره)

بسم الله الرحمن الرحیم

…🤲 و خدا در فرج امام زمان صلوات الله علیه تعجیل بفرماید و این ظلم ها را که به اسلام و مسلمین می شود ، اینها را خدا با ظهور و قیام آن حضرت ، از میان بردارد؛

🔹و فراموش نکنید ایام دهه ذی الحجه را و از اعمالش انجام دهید و مخصوصا شب عرفه را ، برنامه ریزی کنید و به عبادت بگذرانید ، به توبه و دعا و عبادت مخصوصاً شب عرفه ؛ سعی کنید با برنامه ریزی آنچه می توانید شبش را بیدار باشید و نخوابید و توبه بکنید و دعا کنید برای خواسته های خود ؛

بلکه شما و ما در این ده روز و شب عرفه مشمول یک نظر و عنایتی و…

🟢 و بشود از آن ” اَمرها ” که « إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ » ؛

یک اراده و نظر از او گرفتید ، عنایتی گرفتید ، شما کلاً فرق کردید و از این زمره خارج شدید ؛ خدا اگر نظر کرد می بینید که واقعاً انسان دیگر انسان دیروز نیست ، کلاً عوض شد.

✅ از بیانات حضرت استاد (ره) در روز اول ذیحجه ۱۴۱۴ ق

بسم الله الرحمن الرحیم

همه ی ما شنیده ایم که شهر مبارک رمضان ، شهر ضیافت الله است؛ ماهی است که انسان ها به مهمانی خوانده شده اند، از همان ابتدا.

این اندازه ما شعور داریم که خدا که انسان ها را به ضیافت خودش خوانده، این ضیافت که محرومیت از خوردن ها و آشامیدن ها است ( که قبلا داشته‌ایم) . اما این چه ضیافتی است و این چه معنایی دارد؟

این اولین سوالی است که بنظر ما می‌آید . اما با همان تعقل کم خودمان پی می‌بریم که از همین مسئله ما می‌توانیم یک سیر فکری در اسرار عبودیت را پیش بگیریم و خیلی از حقایق در عبودیت برای ما کشف بشود که اصلا عبودیت یعنی چه …

خود این جمله که ما در این ماه به ضیافت الهى دعوت شده‌ایم، خدا ما را به ضیافت خود دعوت کرده است و این هم چنین است که نباید بخوریم،نباید بیاشامیم، وحتى از آن چیزهایى که براى ما مباح بود باید امساک بکنیم، این را مى‏‌دانیم که از یک طرف ضیافت است، از یک طرف این مسائل. این چه معنا مى‌دهد؟

یعنى وقتى این دو جمله را بهم ضمیمه مى‏‌کنیم که از طرفى ضیافت، از طرفى حتى چیزهاى مباح را کنار گذاشتن! این دو را وقتى کنار هم قرار مى‏ دهیم، با همان درک کم خودمان بررسى مى‏ کنیم، این حقیقت و این معنا را مى‏ فهمیم که ما، هرچه از غیر خدا دل برداریم و بسوى خدا انصراف داشته باشیم، در جوار خدائیم و مهمان خدائیم و به کمال رسیده ایم، به اصل سعادت رسیده ‏ایم…

اولین معنى که این دو جمله مى ‏دهد همین است. نمى ‏خورم ، مهمان خدا هستم ، اگر بخورم مهمان خدا نیستم.
من از شما سؤال مى‏ کنم ، من در عین این که نمى ‏خورم، از خوردن امساک مى ‏کنم براى رضاى خدا و در همین حال من مهمان خدا هستم، در دار ضیافت الهى قرار گرفته ام ، معنى اش این است که من چون ضیف خدا هستم، از خدا اطعام مى ‏شوم یا نمى ‏شوم؟ مى‏ شوم ، چون ضیف او هستم.

پس اطعام شدن من از ناحیه حق در چه چیز است؟ در این که من از خوردن امساک بکنم! خوردن من، نخوردن من است.

خوردن من از آنچه که باید بخورم ، التذاذ من از آنچه که باید ارتزاق بشوم ، باصطلاح خودمان از آنچه که باید تغذیه بشوم ، در این است که تغذیه هایی که معمول ماست، آن را کنار بگذارم. توجه مى‏ کنید؟

آن که مى‏ گوید: اُقتلونى اُقتلونى یا ثِقاتى إنّ فى قتلى حیاتى ، دوستان من مرا بکشید که در کشتن من حیات من است ، البته این معنى جامعى است: فلا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله… این خودش یک باب است.

✅ سیراب شدن من در تشنگى من است؟ بله! … .

(حقیقت عبودیت همین است)