داستان فراق
بسم الله الرحمن الرحیم
فراق را اهل آن درک می کند که چیست، و غیر اهل آن از درک آن در حجاب است. کسی درک می کند فراق چیست که با قدم مجاهدت به محبت خدای متعال نایل آید، و او را به معنی کلمه دوست بدارد، یعنی “مُحبّ واله” می فهمد فراق چیست.
رحم کن بر آن که روی تو دید فرقت تلخ تو چون را خواهد چشید
از فراق تلخ می گویی سخن هر چه خواهی کن ولیکن این مکن
(دفتر پنجم مثنوی)
“محبّت واله” نمی تواند برای کسی که محجوب است فراق را شرح بدهد که چیست. نه شرح آن در قالب الفاظ و مفاهیم می گنجد، و نه درک و هضم آن از محجوب بر می آید.
زبان خامه ندارد سر بیان فراق و گرنه شرح دهم با تو داستان فراق
(حافظ)
“والهین در محبّت” که می فهمند فراق چیست، از آن سخت می ترسند، و اگر امید وصال نباشد ، هلاک می گردند.
مرا امید وصال تو زنده می دارد و گرنه هر دمم از هجر تُست بیم هلاک
(حافظ)
خوف فراق و هجران، در حالات مُحبین و در اقوال و افعال آنان به وضوح به چشم می خورد، و اگر بعضی از خصوصیّات آنان را ندانسته و نشنیده باشیم، این خصوصیّت، یعنی خوف بسیار شدید آنان از فراق و هجران را شنیده ایم، و دانسته ایم که این از جمله خصوصیّات بارز آنان است.
( بر گرفته از کتاب رساله محبت ص، ۱۵۱-۱۵۰)
بسم الله الرحمن الرحیم
